BYE BYE PARADISE

To był ostatni dzień na Koh Tao i naprawdę, tak bardzo było mi smutno… Oczywiście, cieszyłam się na kolejną przygodę, ale zakochałam się w tej małej wyspie!

Dzień wcześniej wykupiliśmy transfer na Phuket. Do wyboru mieliśmy: podróż łodzią Lomprayah i busem (tak jak w jedną stronę) lub 8 godzin w nocy na łodzi i później bus. Wybraliśmy drugą opcje, bo stwierdziliśmy, że nie chcemy tracić całego dnia (płaciliśmy po 900 baht). Później dotarło do mnie, że to 8 godzin, w nocy, na łodzi, na wodzie! Tak jakby, było mi mało po przeprawie tą długą łódką… No ale, to przygoda i tego się trzymałam!

Na zakończenie pobytu zjadłam oczywiście pad thai, który nigdzie w Tajlandii nie był tak pyszny!

Wieczorem umówiliśmy się z Panem z biura, który był bardzo miły i pomocny przez cały nasz pobyt na wyspie, robiliśmy u niego m.in. pranie i załatwialiśmy taxi boat. Młody Taj miał nas zawieźć do portu. Była godzina 19 więc ciemno, droga pod górę, trzy osoby, nasze dwa duże plecaki i dwa podręczne, no i jeden skuter… Niby się nie zdziwiłam, przecież tutaj to normalne, że na jednym skuterze mieści się czteroosobowa rodzina i klatką z kurą 😀 Z drugiej strony, kiedy tak jechałam pomiędzy Kacprem a Tajem, który próbował odpalić papierosa i krzyczał „I’m not so crazy!”, zastanawiałam się czy dotrę na ten statek w jednym kawałku. Żałowałam, że nie nagrałam tego, ale obawiałam się wyciągnąć kamerkę, żeby przypadkiem nie wypaść :p

A teraz trochę o statku! Nie spodziewałam się luksusów ani wielkiej wygody, widzieliśmy statek na ulotce, ale to czym płynęliśmy, hm… no Kacper mówił mi, że im statek starszy, tym lepszy…

Na statku były przewożone różne skrzynki, skutery, poczta itp. Oprócz tego było sto ponumerowanych miejsc. Każdy miał swoje miejsce na materacu, poduszkę i koc. Mimo, że nie wyglądało to zachęcająco, wszystko było czyste i znalazło się też kilka kontaktów i wiatraki. Po jednej stronie spali Tajowie, po drugiej turyści. Zaraz po wypłynięciu, zgasły światła i tak do 4 nad ranem płynęliśmy przez Zatoką Tajlandzką. Wszyscy spali, było cicho a ja czułam się jak w kołysance. Bujało i bujało… a ja długo nie mogłam zasnąć.

Jakoś po 4 dopłynęliśmy do Surat Thani, później przesiadka w tuktuk, który zawiózł nas na dworzec. Tam turyści rozdzielili się do różnych busów, w zależności gdzie jechali. My wraz z kilkoma osobami przez dwie godziny czekaliśmy na dalszy transport. Było jeszcze ciemno, ale stragany już się rozstawiały. Tam też pierwszy raz zobaczyłam ogromne szczury na ulicy i toaletę, której wolę nie pamiętać (dziura w podłodze, beczka z wodą i okropne pająki pod sufitem).

Droga na Phuket też była ciekawa, bo takich dziur w jezdni, nie ma chyba nawet w Polsce! Przez 5 godzin, podskakiwaliśmy na siedzeniach i autentycznie nie można było spokojnie się zdrzemnąć, ale kierowca nas o tym uprzedzał. Około południa dotarliśmy do hotelu na Phuket. Ale o tym miejscu, będzie kolejny wpis 😉